O rasie
Koty brytyjskie
Koty brytyjskie i ich natura. Wielką zaletą kota brytyjskiego jest jego cicha natura. Wbrew swojej potężnej masie, kot ten ma słaby głos. Podczas gdy często można usłyszeć jego mruczenie, niezmiernie rzadko zdarza się, że miauczy. Głosu używa tylko wtedy, gdy jest to absolutnie niezbędne, np. w prośbie o długo oczekiwane głaski lub pełną miseczkę. Pod tym względem jest on całkowitym przeciwieństwem głośnych i bardzo aktywnych ras o smukłych sylwetkach, np. kotów syjamskich.
Kot brytyjski jest mało wymagający. Nie potrzebuje dużej przestrzeni życiowej ze względu na swój stonowany temperament. Dobrze przystosowuje się do różnych warunków mieszkaniowych, jak i współlokatorów, np. psów. Jego krótkie futro nie wymaga częstej pielęgnacji, poza okresami intensywnego linienia.
Jest to kot mocny, zdrowy i odważny, dzielnie broniący swoich praw i terytorium. Nie gustuje on w karkołomnych wspinaczkach po drzewach, zasłonkach czy meblach (poza okresem młodzieńczym oczywiście:), dlatego też jest to kot „przyjazny dla środowiska”:), czyli pozbawiony zapędów niszczycielskich. Woli on stać mocno na ziemi, na swoich masywnych czterech łapach. Jeśli będzie miał możliwość wychodzenia na świeże powietrze, chętnie z niej skorzysta i odkryje w sobie zew łowcy, przynosząc nawet od czasu do czasu swoje łupy w postaci myszek, koników polnych, a nawet ptaków. Jednakże, jeśli takowej okazji nie będzie, pozostanie on równie szczęśliwy w ścianach naszego domu.
Kotka brytyjska to dobra mama, na ogół nie mająca problemów z wydawaniem na świat ani wychowywaniem swojego potomstwa. Przeciętny miot liczy 4-5 kociąt. Kot brytyjski jest kotem długowiecznym. Rozwija się nawet do piątego roku życia. Żyje od 12 do 20 lat.
Usposobienie brytyjczyka, jego umiarkowany temperament oraz cudowna, „misiowata” uroda, czynią z niego idealnego towarzysza człowieka w obecnych trudnych, „zabieganych” czasach.
LUSTERECZKO POWIEDZ PRZECIE KTO NAJPIEKNIEJSZY JEST NA SWIECIE …???
Kot brytyjski jest dla mnie uosobieniem tego, co w kotach najpiękniejsze. Potężna mocna budowa; duże, okrągłe oczy, gruby ogon i pluszowe, równe futro.
Kot brytyjski waży od 4 do 8 kg, tułów ma krępy, muskularny i zwarty. Posiada szerokie łopatki, biodra i barki oraz silną klatkę piersiową. Ma krótkie łapy i krótką, mocną szyję. Ogon jest szeroki u nasady, gruby i zaokrąglony na końcu, długości 2/3 tułowia.
Charakterystyczna dla brytyjczyków jest ich duża, okrągła, masywna i szeroka głowa, z wyraźnie zarysowanym czołem, pokrytym sztywnym włosem nadającym mu wypukłość. Kot brytyjski ma pełne policzki, silny podbródek i małe, lekko zaokrąglone na końcach uszy o szerokiej podstawie. Nos krótki, szeroki, z delikatnym zagłębieniem u nasady. Oczy powinny być duże, okrągłe, dość szeroko rozstawione.
Futro kota brytyjskiego w dotyku przypomina plusz, jest krótkie i gęste z dobrym podszerstkiem, który sprawia, że futro odstaje od ciała, nadając brytyjczykowi dodatkowej, optycznej objętości.
Kot brytyjski występuje już prawie we wszystkich odmianach barwnych, choć wielu miłośników rasy wciąż lubuje się w najbardziej tradycyjnej barwie – niebieskiej, czyli BSH a.